"Κατά...τείχη"

Το νέο τεύχος της σχολικής μας εφημερίδας "κατά...τείχη" κυκλοφόρησε. Μέσα υπάρχουν και δικά μας άρθρα στη σελίδα "Περί διατροφής".

TA NEA On-line - Δαιµόνιοι ρεπόρτερ στα θρανία

TA NEA On-line - Δαιµόνιοι ρεπόρτερ στα θρανία

Αποδεικνύουν περίτρανα πως θα είναι η επόµενη γενιά δηµοσιογράφων. Εκείνοι που θα βλέπουν, θα αφουγκράζονται, θα ερευνούν και θα κάνουν ρεπορτάζ για κάθετι που τους κάνει εντύπωση. Τα πρώτα δείγµατα καλής γραφής, δε, τα έδειξαν στον 18ο Πανελλήνιο ∆ιαγωνισµό Μαθητικών Εντύπων των «ΝΕΩΝ», όπου φέτος οι συµµετοχές ξεπέρασαν τις 400!

Μαθητές γυµνασίων απ’ όλη τη χώρα, αναλαµβάνοντας τον ρόλο του δηµοσιογράφου, µετέφεραν στο χαρτί όλα όσα εκείνοι ήθελαν να σχολιάσουν.

Με σηµειωµατάρια, κασετοφωνάκια και φωτογραφικές µηχανές ξεχύθηκαν στους δρόµους για να βγάλουν αποκλειστικά θέµατα και να βρουν στοιχεία για τα ρεπορτάζ τους. Οι νεαροί δηµοσιογράφοι είδαν τις µαθητικές εφηµερίδες, στις οποίες «δουλεύουν», ως µία πρώτης τάξης ευκαιρία να µιλήσουν για ζητήµατα που τους αφορούν ή για εκείνα που βλέπουν µε εντελώς διαφορετικό µάτι απ’ ό,τι οι µεγάλοι.

Ξεχωριστή θέση στις σχολικές εφηµερίδες και τα περιοδικά έχουν οι συνεντεύξεις που πήραν οι νεαροί µαθητές από προσωπικότητες των τεχνών, των γραµµάτων αλλά και της τοπικής κοινωνίας. Ετσι, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, η Αλκη Ζέη καθώς και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου δέχθηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δαιµόνιων ρεπόρτερ.

Σηµειώνεται πως τα µαθητικά έντυπα του γυµνασίου που θα βραβευθούν, στις 8 Μαΐου, είναι έξι. Η απονοµή θα πραγµατοποιηθεί στο Ιδρυµα «Μιχάλης Κακογιάννης». Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εκτυπωτικά µηχανήµατα αλλά και σπάνιες εκπαιδευτικές εκδόσεις περιµένουν τους νικητές. Μέλη της κριτικής επιτροπής είναι οι δηµοσιογράφοι των «ΝΕΩΝ» Μηνάς Βιντιάδης, Μανώλης Πιµπλής, ∆ηµήτρης Πεφάνης και η γραφίστρια Κατερίνα Μαρούσιτς.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ - ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΑΤΑ... ΤΕΙΧΗ» 1ο Γυµνάσιο Συκεών Θεσσαλονίκης
Η εφηµερίδα του Γυµνασίου Συκεών δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από µια απογευµατινή εφηµερίδα η οποία... κρεµιέται καθηµερινά στα περίπτερα. Εχει πρώτο θέµα – ολόκληρο αφιέρωµα στον ρατσισµό –, έχει συνέντευξη µε την συγγραφέα Αλκη Ζέη, έχει έρευνα των µαθητών για την ξενοφοβία. Κι επειδή οι νεαροί συντάκτες είναι πάνω απ’ όλα µαθητές, δεν ξεχνούν και τα δικά τους προβλήµατα: σχολικές εξετάσεις και πώς να τις περάσουν όσο πιο... ανώδυνα γίνεται, ποιες τροφές βοηθούν στο διάβασµα. Οι ρεπόρτερ της εφηµερίδας συµπεριέλαβαν στη θεµατολογία τους και το ∆ιαδίκτυο µε τα θετικά και τα αρνητικά του.

Η απονοµή των βραβείων θα πραγµατοποιηθεί στο Ιδρυµα «Μιχάλης Κακογιάννης», στις 8 Μαΐου

Εξεταστέα ύλη για το σχολικό έτος 2010-2011

Αρχαία ελληνική γλώσσα (Αρχαία από πρωτότυπο)

•         Ενότητες:3^η ,4^η ,6^η ,7^η ,11^η :Α,Β,Γ

•         Ενότητες:2^η ,10^η :Α,Β

•         Ενότητα:5^η :Β,Γ

•         Ενότητες 8^η :1, 9^η:Γ

Αρχαία ελληνική γραμματεία (Αρχαία από μετάφραση)

•         Εισαγωγή: Α:1,3,4,6,7,8

•         Ραψωδία α: στίχοι:1-25, 26-108, 109-173, 174-360, 361-497

•         Ραψωδία ε: στίχοι: 1-165, 166-310, 311-420, 421-552

•         Ραψωδία ι: στίχοι:240-512, 513-630

•         Ραψωδία ν: στίχοι:210-494

•         Ραψωδία π: στίχοι:185-336

Νεοελληνική γλώσσα

•         Ενότητα1 ^η: Α,Β,Γ,Δ,Ε

•         Ενότητα2 ^η: Γ,Δ,Ε

•         Ενότητα3 ^η: Α,Β,Γ

•         Ενότητα5 ^η: Α,Β,Γ,Δ,Ε

•         Ενότητα6 ^η: Α,Β,Γ,Δ,Ε

•         Ενότητα8^η: Α,Β,Γ,Δ,Ε

Ξεχασμένα παλιά παιχνίδια

ΔΕΙΤΕ: Τα ξεχασμένα παλιά μας παιχνίδια!

Παρακολουθώντας κανείς τα σημερινά παιδιά...
να βυθίζονται όλο και περισσότερο στους υπολογιστές, σε παιχνίδια που τα παρασύρουν μέσα σε πλασματικούς κόσμους και προσπαθούν να σκοτώσουν, να κυριεύσουν ή να κλέψουν με την βοήθεια

του φανταστικού και βρώμικου τις περισσότερες φορές ήρωά τους, σκέπτομαι την εποχή που ήμουν στην ηλικία τους και αλωνίζαμε τα σοκάκια του Θραψανού, παίζοντας με τα δικά μας παιχνίδια. Βέβαια, εάν αναλογιστούμε την μεγάλη χρονολογική διαφορά, η σύγκριση είναι αδύνατη και συνάμα αδόκιμη, όμως οι συνειρμοί έρχονται αυτόματα, ενώ οι απορίες των παιδιών για αυτά τα παιχνίδια τους δημιουργούν χαμόγελα και... συμπάθεια. Προσδοκώντας λοιπόν να παρουσιάσω στα σημερινά παιδιά, τα ξεχασμένα και χαμένα στον χρόνο παιχνίδια, αλλά και με την φιλοδοξία να τα φέρω στη θύμηση αυτών που τα έπαιζαν, σχεδίασα κάποια απο αυτά ενω κάποια άλλα απλά τα καταγράφω παρακάτω. Απο τα χαρακτηριστικά στοιχεία της εποχής εκείνης (αναφέρομαι στα τέλη της δεκαετίας του 60 έως περίπου τα τέλη του 70) ήταν ότι τα πιό αγαπημένα παιχνίδια ήταν αυτά που τα φτιάχναμε μόνοι μας αφού η κατασκευή τους, η συνεχής τροποποίηση και τελειοποίησή τους αποτελούσε απο μόνη της το μεγαλύτερο ίσως παιχνίδι. Βέβαια ορισμένα απο αυτά ήταν επικίνδυνα -χωρίς να ξεχνάμε ότι και εμείς δεν ήμασταν άγιοι-, ενώ σε κάποια άλλα ο αγώνας πολλές φορές δεν ήταν απλά για την νίκη αλλά και για την διατήρηση της σωματικής μας ακεραιότητας.

Παιχνίδια που τα φτιάχναμε μόνοι μας!

Δίχαλο- Σφεντόνα:

Ξύλινο, με πετσάκια και λάστιχο κλώνο ή σαμπρέλα. Επικίνδυνο και απαγορευμένο παιχνίδι που έφτιαχναν οι μεγαλύτεροι, αφού εύκολα κάποιος μπορούσε να τραυματιστεί πολύ σοβαρά εάν χτυπούσε στο πρόσωπο ή στο κεφάλι με τις πέτρες πουεκτοξεύανε. Το χρησιμοποιούσαν για να κυνηγήσουν πουλιά, αλλα και για να συναγωνιστούν στην σκοποβολή. Ενίοτε σπάγανε κανένα τζάμι.

Πατίνι με ρουλεμάν:

Η δυσκολία ήταν να βρεθούν τα ρουλεμάν. Απο κεί και πέρα υπήρχαν οι... ειδικοί που βοηθούσαν στην δύσκολη αυτή κατασκευή. Οι τελευταίες καλιτεχνικές πινελιές ήταν συνήθως μπεντόλιρες που μπροκώναμε στη φάτσα. Αγαπημένες πίστες ήταν οι αμαξωτές με ελαφρά κατηφόρα. Δύσκολα μπορεί να ξεχάσει κανείς την "τραβάγια" που έκαναν τα πατίνια στο κατήφορο.

Τσούρλι με μπαγκιονέτα:

Το φτιάχναμε απο πολύ χοντρό τέλι κρεβατίνας και για τροχό βρίσκαμε απο κανένα πεταμένο παιδικό καροτσάκι. Πολύ αγαπημένο παιχνίδι, καθώς διανύαμε με αυτό ατέλειωτα χιλιόμετρα ενώ για να δοκιμάζουμε την δεξιοτεχνία μας φτιάχναμε ειδικές "πίστες" αγώνων.

Τσούρλι με μεγάλο τροχό ή τσέρκι που τα κυλούσαμε με ένα σκέτο ξύλο. Ακολουθώντας τον γενικό κανόνα που έλεγε ότι οτιδήποτε ήταν στρογγυλό έπρεπε να κυλάει, βρίσκαμε και το αντίστοιχο εργαλείο. Εδώ τα πράγματα ήταν μάλλον απλά καθώς με ένα κομμάτι ξύλο το παιχνίδι ήταν έτοιμο.

Αετός της Καθαρής Δευτέρας. (Χαρταετός)

Τα βασικά στοιχεία για την κατασκευή του χαρταετου ήταν καλάμια απο την Περβόλα που τα σκίζαμε για να φτιάξουμε το σκελετό, σπάγγος, λαδόκολα για πανί που την κολάγαμε με κουρκούτι στο περιφερειακό σπάγγο, και εφημερίδες για ουρά. Αργότερα με την εφάνιση των έγρωμων χαρτιών οι κατασκευές έγιναν περίτεχνες και εντυπωσιακές και ανέμιζαν υπερήφανα στο γήπεδο.

Τα ομαδικά παιχνίδια:
Ποδόσφαιρο
Σκλαβάκια
Πόλεμο
Πετροπόλεμο
Χοστό ( Κρυφτό) (με μάνα ένα ντενεκέ)
Κάτω πά (μακρυά γαϊδούρα)
Ολυμπιακοί αγώνες

Τα παιχνίδια που παίζαμε στα πεζούλια:
Πεντόβολο
Ντάμα (απλή αλλα και υποχρεωτική)
Ποδοσφαιράκι
Σαλίγκαρο
Τρίλιζα
Βεζύρης (ξυλάς, βασιλιάς, ψωμάς, κλέφτης)

Τα "κοριτσίστικα" παιχνίδια:
Μήλα
Κουτσό (ή καλόγερο)
Σκοινάκι
Λάστιχο

Άλλα παιχνίδια:
Μπίλιες γυάλινες και σιδερένιες
Τάκα-τάκα
Το παιχνίδι αυτό το αποτελούσαν δυό μεγάλες κοκάλινες μπίλιες που κρεμότανε με λεπτό σχοινάκι απο ένα σιδερένιο κρίκο. Ο διαολεμένος θόρυβος που έκανε σε συνάρτηση με τα συχνά ατυχήματα που προκαλούσε το έκανε γρήγορα απαγορευμένο παιχνίδι.

Από τα παλιά παιχνίδια που χάθηκαν είναι και το σβουράκι, η "ρουλέτα του δρόμου" θα λέγαμε σήμερα. Βάλε 1, βάλε 2, πάρε 1, πάρε 2, βάλτε όλοι και πάρτα όλα.

Η πιό απλή και διαχρονική μορφή τυχερού παιχνιδιού βέβαια ήταν το κορώνα - γράμματα. Τα ποσά που εννοούμε όταν λέμε χρήματα ήταν πενηνταράκια, φράγκα (δραχμές), δίφραγγα, τάλιρα, δεκάρικα και κοσάρικα

ΤΡΕΙΣ...ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ:

Τα παιδιά σχηματίζουν ένα κύκλο, καθισμένα γύρω από τη μάνα, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά. Εκείνη βγάζει τη ζώνη της ή ένα λουρί ή σχοινί και πρώτα σχηματίζει μ' αυτό διάφορα σχήματα, π.χ. ένα αχλάδι, ένα μήλο, ένα καλάθι κτλ. Τα άλλα πρέπει να μαντέψουν τι παριστάνει. Όποιο το βρει, του δίνει η μάνα το λουρί και τότε εκείνο έχει το δικαίωμα να σηκωθεί και να κυνηγήσει τ' άλλα παιδιά. Η μάνα μένει στη θέση της και κάθε τόσο φωνάζει: «Τρεις και το λουρί της μάνας! ». Εκείνος που κρατεί το λουρί, συνεχίζει το κυνήγι του κι αν κτυπήσει κανένα παιδί, τότε εκείνο βγαίνει απ' το παιχνίδι. Αν όμως η μάνα φωνάξει: «Τρεις και το λουρί της μάπας! », τότε αυτός που κυνηγάει, πρέπει αμέσως να γυρίσει πίσω και να παραδώσει το λουρί στη μάνα, αλλιώς τα άλλα παιδιά έχουν το δικαίωμα να τον πάρουν στο κυνήγι και να του πάρουν το λουρί και να αρχίσουν μ' αυτό να τον χτυπούν.

ΠΕΡΝΑ, ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ:

Τα παιδιά, από 6 και πάνω, διαλέγουν από τα πιο μεγάλα, δυο μάνες και η κάθε μια παίρνει με λάχνισμα τον ήλιο ή το φεγγάρι. Οι 2 μάνες σχηματίζουν με τα χέρια τους μια καμάρα και στέκονται όρθιες στη μέση. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή, το ένα πίσω απ' το άλλο, κρατημένα απ' τη μέση ή απ' τη ζώνη τους. Όπως έχουν σχηματίσει τη σειρά προχωρούν προς την καμάρα τραγουδώντας:

Περνά, περνά η μέλισσα
Με τα μελισσόπουλα
Και με τα παιδόπουλα!
Όταν φτάσουν μπρος την καμάρα οι 2 μάνες τα ρωτούν:
-Από πού ερχόσαστε;
-Από την Κόρινθο (π.χ.)
-Και τι έχετε φορτωμένα;
-Σύκα και σταφύλια (π.χ.)
-Περάστε μέσα.

Σηκώνουν λοιπόν τα χέρια τους και τα παιδιά περνούν κάτω από την καμάρα, βουίζοντας σαν τις μέλισσες. Την ώρα που είναι να περάσει το τελευταίο, οι 2 μανάδες κατεβάζουν τα χέρια τους και το κρατούν κι ύστερα το ρωτούν σιγά, ώστε να μην ακούσουν τα άλλα:

-Τι θέλεις, τον ήλιο ή το φεγγάρι;

Το παιδί θα πει τον ήλιο ή το φεγγάρι και τότε θα πάει πίσω απ' αυτή που πήρε τούτο το όνομα και θα πιαστεί απ' τη μέση της. Το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο, μόνο που κάθε φορά, τα παιδιά λένε ότι έρχονται από άλλο μέρος και φέρνουν διαφορετικά πράγματα, μέχρις ότου μοιραστούν όλες. Την τελευταία τη ρωτούν πια φανερά, αν θέλει τον ήλιο ή το φεγγάρι κι όταν διαλέξει πιάνεται, πίσω απ' όλα τα άλλα παιδιά. Τότε η μια μάνα βγάζει τη ζώνη της και την απλώνει στην άλλη και η κάθε μια τους κρατάει από μιαν άκρη και με τα παιδιά από πίσω της την τραβάει προς το μέρος της. Όποια πάρει την άλλη, νικάει.

ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ ΚΥΡΑ ΜΑΡΙΑ:

Πιάνονται απ' το χέρι και σχηματίζουν κύκλο, ενώ ένα κορίτσι απ' τα μεγαλύτερα, η κυρα-Μαρία, στέκεται στη μέση. Αρχίζουν να γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν, ενώ η κυρα-Μαρία προσπαθεί να περάσει ανάμεσά τους.

Που θα πας κυρα-Μαρία, δεν περνάς δεν περνάς,
Που θα πας κυρα-Μαρία, δεν περνάς, περνάς!
-Θε να πάω εις τους κήπους δεν περνώ, δεν περνώ.
Θε να πάω εις τους κήπους δεν περνώ, περνώ!
-Τι θα κάνεις εις τους κήπους δεν περνάς, δεν περνάς
Τι θα κάνεις εις τους κήπους δεν περνάς, περνάς!
-Θα μαζέψω 2 βιολέτες δεν περνώ, δεν περνώ
Θα μαζέψω 2 βιολέτες δεν περνώ, περνώ!
-Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς, δεν περνάς
Τι θα κάνεις τις βιολέτες δεν περνάς, περνάς!
-Θα τις δώσω της καλής μου δεν περνώ, δεν περνώ
Θα τις δώσω της καλής μου δεν περνώ, περνώ!
-Και ποια είναι η καλή σου δεν περνάς, δεν περνάς
Και ποια είναι η καλή σου δεν περνάς, περνάς!
-Η καλή μου είν' (η Ελένη π.χ.) δεν περνώ, δεν περνώ
Η καλή μου είν' (η Ελένη π.χ.) δεν περνώ, περνώ!

Μόλις ακούσει τ' όνομά του το κορίτσι που ανέφερε η κυρα-Μαρία, φεύγει απ' τον κύκλο και μπαίνει στη μέση και τότε είτε γίνεται αυτό κυρα-Μαρία και το παιχνίδι συνεχίζεται έτσι είτε στέκεται στο πλάι της κυρα-Μαρίας, που συνεχίζει ν' αναφέρει σε κάθε επανάληψη του τραγουδιού κι από μια φιλενάδα της, ώσπου δε μένουν πια αρκετά κορίτσια, για να σχηματίσουν κύκλο κι έτσι το παιχνίδι τελειώνει.

ΛΥΚΕ ΛΥΚΕ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;

Ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά κάνει τον λύκο, που πάει και κρύβεται πίσω από ένα θάμνο ή ένα δέντρο. Τα άλλα παιδιά, με επικεφαλής ένα απ' τα μεγαλύτερα, που θα είναι η «μάνα», πιάνονται στη σειρά, το ένα πίσω απ' το άλλα και πλησιάζουν το κρησφύγετο του λύκου, απαγγέλλοντας ρυθμικά:

«Πήγε ο λύκος στο βουνό,
μες στο δάσος το πυκνό.
Τριγυρνώ και τραγουδώ:
Λύκε, λύκε είσαι δω;»
Ο λύκος απαντάει: -Εδώ είμαι!
Τα παιδιά ρωτούν: -Και τι κάνεις;
Ο λύκος: -Βάζω το πουκάμισό μου! Ή
Τώρα σηκώνομαι απ' το κρεβάτι μου!

Τα παιδιά απομακρύνονται, κάνουν ένα νέο γύρο, πάντα πιασμένα το ένα πίσω απ' το άλλο και σταματούν πάλι έξω απ' το κρησφύγετο του λύκου, λέγοντας το ίδιο τραγουδάκι. Ο λύκος εξακολουθεί να ντύνεται και τους απαντάει πάντα: «Βάζω το παντελόνι μου» ή «φοράω τα παπούτσια μου» ή δίνει άλλες αστείες απαντήσεις, όπως: «Ξυρίζω τα μουστάκια μου», ανάλογα με την ηλικία του και με την ετοιμότητά του. Στο τέλος λέει: «Βάζω το καπέλο μου» ή «παίρνω το μπαστούνι μου και σας κυνηγώ» και τότε τα παιδιά σκορπίζονται φωνάζοντας:

«Λύκε, λύκε φτάσε με,
σαν μπορείς και πιάσε με!»

Ο Λύκος τρέχει από πίσω τους και τα κυνηγάει. Όποιο παιδί φτάσει, βγαίνει από το παιχνίδι. Αυτό γίνεται ώσπου να τα πιάσει όλα ή ώσπου να κουραστούν τα παιδιά


ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ:
Τα παιδάκια σχηματίζουν έναν κύκλο και βάζουν το πιο μικρό στη μέση. Ύστερα πιάνονται από τα χέρια και γυρίζουν τραγουδώντας:

Γύρω-γύρω όλοι
Στη μέση ο Μανόλης,
Χέρια, πόδια στη γραμμή
Όλοι κάθονται στη γη!
-Κάθισε, Μανολάκη!

Με το: «όλοι κάθονται στη γη!», όλα τα παιδάκια κάθονται χάμω και τεντώνουν τα πόδια τους προς το κέντρο. Το ίδιο πρέπει να κάνει και ο «Μανόλης».


Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ:

Τα κοριτσάκια σχηματίζουν έναν κύκλο, που κοιτάζει προς τα μέσα. Στο κέντρο κάθεται ένα κοριτσάκι, που κάνει τάχα ότι κλαίει. Τα άλλα γυρίζουν γύρω-γύρω και τραγουδούν:

Η μικρή Ελένη
κάθεται και κλαίει
γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της.
Σήκω απάνω, πλύνε τα μάτια,
Κοίταξε τον ήλιο κι αποχαιρέτησε!

Το κοριτσάκι, τότε, που κάνει την Ελένη, πλένει δήθεν τα μάτια της και κοιτάζει τον ήλιο κι ύστερα σηκώνεται ξαφνικά και πιάνει μια απ' τις άλλες, που γίνεται εκείνη Ελένη με τη σειρά της.

Η ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ:

Οι παίκτες - από 5 ως 10 - κάθονται γύρω-γύρω και βγάζουν έναν αρχηγό, τα πιο μεγάλα απ' τα παιδιά ή τον πιο έξυπνο, ανάμεσα στους μεγάλους. Καθένας απ' τους παίκτες παίρνει έναν αριθμό. Αυτό γίνεται κατά 2 τρόπους: Ή εκείνος που κάθεται στ' αριστερά του αρχηγού, παίρνει τον αριθμό 1 κι ο διπλανός του το 2 κι έτσι ως το τέλος, ή ο καθένας παίρνει όποιο αριθμό του αρέσει, που δεν πρέπει όμως να είναι μεγαλύτερος, απ' όσα είναι στο σύνολό τους τα παιδιά. Έτσι π.χ. αν τα παιδιά είναι 8, δεν πρέπει κανείς να πάρει τον αριθμό 10. Κάθε παίκτης πρέπει να θυμάται καλά τον αριθμό του, γιατί απ' αυτό θα εξαρτηθεί αν θα κερδίσει ή θα χάσει.

Πρώτος μιλάει ο αρχηγός και λέει:
- Έχω μια κολοκυθιά που κάνει 3 (π.χ.) κολοκύθια!
Μόλις αναφέρει αυτόν τον αριθμό, εκείνος που έχει το 3, πρέπει αμέσως να σηκωθεί και να πει:
- Και γιατί να κάνει τρία;
- Και πόσα θέλεις να κάνει; Ρωτάει ο αρχηγός.
- Να κάνει (π.χ.) πέντε.

Μόλις ακούσει τον αριθμό του εκείνος που έχει το πέντε, πρέπει αμέσως να σηκωθεί και να πει: «Και γιατί να κάνει πέντε;» και το παιχνίδι συνεχίζεται μ' αυτόν τον τρόπο.

Αν κανείς ακούσει τον αριθμό του και δεν σηκωθεί ή σηκωθεί ακούγοντας τον αριθμό που έχει άλλος ή πει ανύπαρκτο αριθμό (π.χ. το 12 αν είναι 10 τα παιδιά), τότε χάνει και πρέπει να δώσει ενέχυρο. Αυτό το ενέχυρο πρέπει να είναι κάτι το ατομικό του, π.χ. το μαντήλι του, το βραχιόλι του… Όλα αυτά ο αρχηγός τα βάζει κατά μέρος και τα σκεπάζει μ' ένα μαντίλι ή μ' ένα κομμάτι ύφασμα. Όταν τελειώσει το παιχνίδι, ο αρχηγός βάζει το χέρι του κάτω απ' το μαντίλι, τραβάει ένα-ένα τα ενέχυρα και φωνάζει:

- Κι αυτός εδώ, τι πρέπει να κάνει;
Οι άλλοι, όλοι μαζί, φωνάζουν.

- Να λαλήσει σαν πετεινός ή να γκαρίξει σαν γαϊδούρι ή να περπατήσει με τα τέσσερα, ή ό,τι άλλο σοφιστούν.

Την τιμωρία αυτή, πρέπει ο τιμωρημένος να τη δεχτεί με κέφι και να κάνει τους άλλους να γελάσουν.

Σε μια παραλλαγή, ο αρχηγός δεν περιμένει να τελειώσει το παιχνίδι για να επιβάλλει τις τιμωρίες, αλλά μόλις κάνει κάποιος ένα λάθος, τον βάζουν αμέσως να εκτελέσει την τιμωρία του.

Σε μια άλλη παραλλαγή απ' την Ήπειρο, στη μέση του κύκλου στήνουν μια βαριά πέτρα και όποιος κάνει λάθος, σηκώνεται αμέσως, σηκώνει την πέτρα και τη βαστάει στους ώμους του ως το τέλος του παιχνιδιού, εκτός αν λαθευτεί κανένας άλλος και τότε πηγαίνει εκείνος και παίρνει την πέτρα κι ο πρώτος ξαναγυρίζει στη θέση του.

ΤΟ ΚΟΥΤΣΟ:

Παίζεται από 2 ή περισσότερα παιδιά ή από 2 ομάδες παιδιών, όταν τα παιδιά είναι από 4 και πάνω. Κάθε παιδί διαλέγει την πέτρα του, που πρέπει να είναι πλακέ και ελαφριά.

Χαράζουν στο χώμα ή ζωγραφίζουν στο πεζοδρόμιο ή στην αυλή με κιμωλία το σχήμα του κουτσού και αριθμούν τα τετράγωνα. Η επάνω διάμετρος πρέπει να έχει τόσο πλάτος, ώστε να μπορεί να σταθεί ένα παιδί με τεντωμένα τα δυο του πόδια, δηλ. περίπου 80 πόντους. Ανάλογα πρέπει να είναι τα υπόλοιπα τετράγωνα. Ορίζουν ένα σημάδι και κάθε παιδί ρίχνει την πέτρα του στο σημάδι. Όποιου η πέτρα πάει μακρύτερα, εκείνο θα παίξει πρώτο. Ύστερα αρχίζει το παιχνίδι κι όποιο παιδί παίξει πρώτο, πετάει την πέτρα του στο πρώτο τετράγωνο, από μια απόσταση ως 3 βήματα περίπου. Αν τυχόν η πέτρα πέσει είτε έξω από το τετράγωνο είτε πάνω στη γραμμή, τότε το παιδί χάνει τη σειρά του και πρέπει να περιμένει να παίξουν όλοι οι άλλοι για να ξαναρίξει. Αν πέσει μέσα στο τετράγωνο, τότε πηδάει κι αυτό μέσα, πατώντας μόνο στο δεξί πόδι και μ' αυτό σπρώχνει την πέτρα στο επόμενο τετράγωνο. Όταν φτάσει στο τρίτο, τότε κάνει το λεγόμενο γεφυράκι, δηλ. σπρώχνει την πέτρα πάνω στη γραμμή, που είναι ανάμεσα στα 2 τετράγωνα του (4) και πατάει με τα 2 πόδια. Κατόπιν στηρίζεται πάλι στο δεξί πόδι και σπρώχνει την πέτρα στο πέμπτο τετράγωνο κι από κει στο κεντρικό τετράγωνο του (6), οπότε κάνει πάλι το γεφυράκι, έχοντας την πέτρα στο μεσιανό τετράγωνο και πατώντας με τα 2 πόδια του στα δυο ακριανά. Αμέσως μετά κάνει μεταβολή πηδώντας και τότε έχει το δικαίωμα είτε να κάνει πάλι το γεφυράκι και να σπρώξει την πέτρα με το κουτσό στο πέμπτο τετράγωνο είτε να σκύψει και να την πιάσει με το χέρι και να την πετάξει στο πέμπτο τετράγωνο. Συνεχίζει ύστερα το κουτσό και γυρίζει πίσω βγάζοντας την πέτρα έξω. Έρχεται κατόπιν η σειρά από τα άλλα παιδιά να κάνουν τον πρώτο γύρο.

Ο δεύτερος γύρος λέγεται Τουβλάκι, γιατί όλη η διαδρομή γίνεται τοποθετώντας ένα σπασμένο τουβλάκι στη ράχη του ποδιού και πηδώντας ελαφρά από ένα τετράγωνο στο άλλο, έτσι ώστε να μην πέσει το τουβλάκι κάτω.

Ο τρίτος γύρος λέγεται Πλάτη. Σ' αυτόν ο παίκτης τοποθετεί την πέτρα του επάνω στην πλάτη του και πηδάει από το ένα τετράγωνο στο άλλο κουτσός πάντα και σκύβοντας για να μην πέσει η πέτρα του χάμω.

Ο τέταρτος γύρος είναι το Χεράκι. Σ' αυτόν η πέτρα τοποθετείται πάνω στη ράχη του αριστερού χεριού και ο παίκτης πρέπει να κάνει όλη τη διαδρομή πηδηχτά, προσέχοντας να μην του πέσει η πέτρα. Στην επιστροφή, καθώς θα κάνει τη μεταβολή πηδηχτά στο έκτο τετράγωνο, πετάει και την πέτρα ψηλά, γυρίζοντας το χέρι του και κατά την επιστροφή την κρατάει πια στην τεντωμένη παλάμη του.

Ο πέμπτος και τελευταίος γύρος είναι το Τυφλό. Ο παίκτης τοποθετεί την πέτρα πάνω στο κούτελό του και γέρνει το κεφάλι του κατά πίσω, προσέχοντας να μην πέσει η πέτρα. Έτσι κάνει όλη τη διαδρομή, χωρίς να βλέπει που πατάει και προσέχοντας να μην πατήσει στη γραμμή ή να μη βγει έξω από τα τετράγωνα, αλλιώς καίγεται και ξαναρχίζει.

Όταν τα παιδιά παίζουν ομαδικά, νικάει εκείνη η ομάδα που οι παίκτες της έχουν καεί τις λιγότερες φορές.

ΑΜΠΑΡΙΖΑ:

Παραδοσιακά είναι ένα παιχνίδι, κυρίως γι' αγόρια 12-15 ετών, αλλά μπορούν να το παίξουν και κορίτσια. Έχει πολύ αυστηρούς κανόνες, που οι παίκτες πρέπει να τους κρατούν με κάθε τρόπο.

Τα παιδιά, 8 ως 14 τον αριθμό, χωρίζονται σε 2 ομάδες και κάθε ομάδα έχει τη μάνα της. Κάθε ομάδα διαλέγει την περιοχή της, σε 100 με 150 βήματα απόσταση από την άλλη και στο κέντρο είναι η αμπάριζα ή η Μανή, κατά την ποντιακή παραλλαγή, που αποτελείται από ένα σωρό, καμωμένο με τα πανωφόρια των παιδιών ή τα σακάκια τους ή ένα δέντρο, αν υπάρχει σ' αυτόν το χώρο. Γύρω απ' την αμπάριζα, κάθε ομάδα χαράζει έναν κύκλο, με περιφέρεια 3 ως 4 μέτρων και εκεί θα φυλάγονται τα σκλαβάκια. Εμπρός από τον κύκλο αυτό, σε μια απόσταση 5 βημάτων, κάθε ομάδα χαράζει μια ίσια γραμμή, που δείχνει τα σύνορα της περιοχής της.

Την αρχή του παιχνιδιού την κάνει ένας, ο πιο σερπετός από τους παίκτες της ομάδας Α, που προχωρεί προς τη γραμμή κι αρχίζει να κοροϊδεύει και να ειρωνεύεται τους αντιπάλους του. Τότε ο αρχηγός, η μάνα της αντίθετης ομάδας δίνει την εντολή σ' έναν απ' τους δικούς της, να τον κυνηγήσει και να πιάσει τον αιχμάλωτο. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κυνηγήσει και να πιάσει τον αντίπαλο του, παρά μονάχα έξω από την περιοχή του και μονάχα αν έχει βγει ύστερα απ' αυτόν. Αν ο αντίπαλος της ομάδας Α γυρίσει πίσω στην περιοχή του χωρίς να πιαστεί, τότε αυτός που τον κυνηγάει, δεν έχει δικαίωμα να μείνει στην ελεύθερη περιοχή, αλλά πρέπει να γυρίσει ξανά στο στρατόπεδό του και να πάρει «φωτιά» ή να πιάσει «αμπάριζα». Φωνάζει τότε: «Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω» και τότε χτυπάει την αμπάριζα και βγαίνει πάλι έξω. Εντωμεταξύ κι άλλοι παίκτες της ομάδας Α και της Β έχουν βγει και κυνηγιούνται. Αν κανείς φτάσει τον αντίπαλό του και τον αγγίξει, έστω και με τα δάχτυλα, και φωνάξει: «Σ' έπιασα», τότε αυτός θεωρείται αιχμάλωτος και οδηγείται με θριαμβευτικές κραυγές στο στρατόπεδο των αιχμαλώτων του αντιπάλου, δηλ. στον κύκλο που είναι χαραγμένος γύρω από την αμπάριζα, και δεν επιτρέπεται να φύγει μόνος του. Ωστόσο αν κάποιος από τη δική του ομάδα καταφέρει να χωθεί μέσα στο εχθρικό στρατόπεδο και χτυπήσει έναν από τους αιχμαλώτους, τον ελευθερώνει. Δε μπορεί όμως να ελευθερώσει παρά μονάχα ένα σε κάθε έξοδό του. Αν κανείς από τους παίκτες είτε κατά λάθος είτε για να γλιτώσει έναν από τους δικούς του, βγει από την περιοχή του παιχνιδιού, που σχηματίζει γύρω γύρω ένα τετράγωνο, τότε θεωρείται λιποτάκτης και οδηγείται στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του αντιπάλου.

Οι αρχηγοί των ομάδων δεν παίρνουν μέρος στο παιχνίδι, γιατί αν τυχόν συλληφθεί ένας αρχηγός, τότε χάνει ολόκληρη η ομάδα του το παιχνίδι. Αντίθετα, αν ο αρχηγός της αντίπαλης ομάδας καταφέρει να εισχωρήσει στην περιοχή του εχθρού και χτυπήσει την αμπάριζα, τότε κερδίζει ολόκληρη η ομάδα. Φωνάζει, τότε, «Έπιασα την αμπάριζα» και το παιχνίδι θεωρείται τελειωμένο. Κανονικά το παιχνίδι συνεχίζεται έως ότου η μια ομάδα χάσει τόσους παίκτες, ώστε να μη μπορεί πια να συνεχίσει. Οι νικητές, τότε, κάθονται καβαλικευτά στη ράχη των νικημένων και κάνουν έτσι τη βόλτα όλης της περιοχής, περιγελώντας τους αντιπάλους.

http://24wro.blogspot.com/2011/04/blog-post_1970.html

Προσδιόρισαν αστρονομικά την ημερομηνία επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη!

 

Χρησιμοποιώντας πληροφορίες σχετικά με τη θέση των άστρων και του Ηλίου τις οποίες αναφέρει ο Ομηρος στην Οδύσσεια, επιστήμονες αναφέρουν ότι προσδιόρισαν την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη από τον Τρωικό Πόλεμο και «εξαφάνισε» τους μνηστήρες που πολιορκούσαν την Πηνελόπη.

Σύμφωνα με έναν Ελληνα, τον Κ. Μπαϊκούζη από το Αστρονομικό Παρατηρητήριο στη Λα Πλάτα της Αργεντινής, και τον Μαρτσέλο Μαγκνάσκο από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ στη Νέα Υόρκη, ο πολυμήχανος Οδυσσέας έφθασε στην Ιθάκη στις 16 Απριλίου 1178 π.Χ.οπλισμένος με τόξα, σπαθιά και ακόντια προκειμένου να εξοντώσει εκείνους που προσπαθούσαν να πάρουν τη θέση του. Οι ειδικοί διαφωνούσαν εδώ και χρόνια σχετικά με το αν τα έργα του Ομήρου αντικατοπτρίζουν την πραγματική ιστορία του Τρωικού Πολέμου και όσων τον ακολούθησαν.
Τώρα οι δύο επιστήμονες αναφέρουν με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο«Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences» ότι αν και χρειάστηκε να κάνουν μερικές υποθέσεις ώστε να καταλήξουν στην ακριβή ημερομηνία της επιστροφής στην Ιθάκη, τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Ομηρος μαρτυρούν ότι διέθετε σημαντικές αστρονομικές γνώσεις για την εποχή του, καθώς και ότι τα όσα παρουσιάζει στην Οδύσσεια έχουν πραγματική βάση.
Οπως ανέφερε στο «Βήμα» ο κ. Μπαϊκούζης, «στηριχτήκαμε σε έναν στίχο στην Οδύσσεια που κάνει αναφορά σε ένα φαινόμενο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έλαβε χώρα ολική έκλειψη Ηλίου κατά την επιστροφή του Οδυσσέα. Αυτό το κομμάτι συσχετίστηκε με άλλες αναφορές αρχαίων εκλείψεων και όπως φάνηκε φέρει πολλά παρόμοια στοιχεία. Παράλληλα στο κείμενο του Ομήρου υπάρχουν άλλες δύο αστρονομικές αναφορές για τον γυρισμό του Οδυσσέα στην Ιθάκη:η πρώτη αφορά την Αφροδίτη, η οποία έξι ημέρες πριν από τη σφαγή των μνηστήρων βρισκόταν ψηλά στον ουρανό, και η δεύτερη αφορά τα άστρα που έβλεπε ο Οδυσσέας όταν έφυγε από την Καλυψώ. Αναζητήσαμε το αν έγινε έκλειψη ηλίου εκείνη την εποχή: Εγινε το 1178 π.Χ. και ήταν ορατή από την Ιθάκη.Με ειδικά προγράμματα και πολύπλοκους υπολογισμούς προσδιορίσαμε και την ημερομηνία». Σύμφωνα με τον κ. Μπαϊκούζη, ο Ομηρος φαίνεται να έχει γνώση αστρονομικών φαινομένων. «Στο κείμενο του Ομήρου λαμβάνουμε και τις πρώτες γνώσεις σχετικά με την αστρονομική ναυσιπλοΐα. Η Καλυψώ αναφέρει στον Οδυσσέα όταν φεύγει για την Ιθάκη να έχει την Αρκτο στο αριστερό χέρι του, να πηγαίνει δηλαδή προς Ανατολάς. Δεν ξέρουμε αν είναι όλα αυτά συμπτώσεις καθώς απαιτούνται ενδελεχείς μελέτες τώρα επάνω σε αυτά τα στοιχεία».
«Αυτό που επιθυμούμε να επιτύχουμε είναι να κάνουμε τους αναγνώστες να ξαναπάρουν στα χέρια τους την Οδύσσεια, να την ξαναδιαβάσουν και να τη μελετήσουν με προσοχή» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μαγκνάσκο μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Αssociated Ρress και προσέθεσε: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο βαθμός κατανόησης των κειμένων που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή δεν είναι τέλειος και ακόμη και αν έχουμε στα χέρια μας ολόκληρες βιβλιοθήκες με κείμενα ανάλυσης των ομηρικών επών, υπάρχει πολύς χώρος για περαιτέρω έρευνα και ανάλυση». Η νέα μελέτη ενισχύει την άποψη που θέλει όσα γράφει ο Ομηρος να είναι ακριβή. « Αν υποθέσουμε ότι η μελέτη μας αποδειχθεί ότι είναι σωστή,τότε έρχεται να προστεθεί στα στοιχεία που αναφέρουν ότι ο Ομηρος ήξερε για τι μιλούσε» σημείωσε ο κ. Μαγκνάσκο. Συμπλήρωσε ότι η καινούργια μελέτη «δεν αποδεικνύει την ιστορικότητα της επιστροφής του Οδυσσέα αλλά αποδεικνύει ότι ο Ομηρος γνώριζε ορισμένα αστρονομικά φαινόμενα που έλαβαν χώρα πολύ πριν από την εποχή του». Συγκεκριμένα, ο Ομηρος αναφέρει ότι την ημέρα της σφαγής των μνηστήρων ο Ηλιος «χανόταν» από τον ουρανό, κάτι που μαρτυρεί πιθανώς ότι αναφερόταν σε έκλειψη Ηλίου. Επιπροσθέτως σημειώνει περισσότερες από μία φορές ότι ήταν η ώρα του νέου φεγγαριού, κάτι που είναι απαραίτητο για ολική έκλειψη, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

ΤΟ ΒΗΜΑ 24-6-08 ΘΕΟΔΩΡΑΤΣΩΛΗΣ
http://www.greatlie.com/ellinismos/elliniki-grammateia/857-prosdiorisan-astronomika-tin-imerominia-epistrofis-tou-odussea-stin-ithaki.html

Περιγραφή και παρουσίαση προσώπου

Γραπτά των παιδιών σε σχέση με την περιγραφή και την παρουσίαση προσώπου

Δέσποινα Μπίτου

Μια μέρα που πήγα με τις φίλες μου σ’ ένα μαγαζί στο κέντρο για να φάμε κάτι, είδα μια κοπέλα να μπαίνει μέσα. Τα μαλλιά της ήταν βαμμένα μπλε κι ήταν όρθια σαν καρφιά. Ήταν ψηλή με πολύ ωραίο και λεπτό σώμα και φορούσε μια υπέροχη, βραδινή τουαλέτα, κατακόκκινη και στράπλες, στολισμένη με κρυσταλλάκια σβαρόφσκι. Περπατούσε λες κι ήταν μοντέλο σε πασαρέλα. Εντύπωση μου έκαναν τα μεγάλα καστανά της μάτια, που ήταν βαμμένα μπλε, όπως και τα μαλλιά της. Τα χείλη της ήταν βαμμένα κόκκινα κι είχε ένα σοβαρό ύφος. Όταν έφτασε στο ταμείο παρήγγειλε ένα γύρο με τζατζίκι κι άκουσα παραξενεμένη να λέει πως το έσκασε από μια επίδειξη μόδας, γιατί πεινούσε!

Θανάσης Μοσχόπουλος

Το φίλο μου τον Κώστα τον πρόσεξα από την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς. Μου έκανε εντύπωση η κορμοστασιά του και το δυνατό και ηχηρό γέλιο του. Ψηλός και καμαρωτός, έλεγε συνέχεια ανέκδοτα κι έκανε όλα τα παιδιά να γελούν. Τα μαλλιά του πυκνά, καστανά, σηκωμένα καρφάκια, όπως σχεδόν όλων των συμμαθητών μου. Τα μάτια του καστανά και μεγάλα, σαν να θέλουν κάτι να σου πουν. Τα μάγουλά του κόκκινα πάντα, από το πολύ παιχνίδι. Κάθε φορά που σκέφτομαι το πρόσωπο του φίλου μου, ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου.

Αντώνης Παπαγεωργόπουλος

Ο συγχωρεμένος ο παππούς μου ο Αντώνης ήταν ψηλός με ωραία κορμοστασιά και πάντα καλοντυμένος. Είχε μεγάλα μπλε μάτια, αλλά όταν ο ήλιος χτυπούσε το πρόσωπό του, σαν δια μαγείας, τα μάτια του γίνονταν πράσινα. Τα μαλλιά του ήταν στα νιάτα του καστανά, όπως και τα δικά μου, μου είπε η μητέρα μου, αλλά εγώ τον θυμάμαι μόνο με κάτασπρα μαλλιά. Ήταν σχετικά λεπτός και πάντα υγιής. Εγώ συχνά απορούσα πώς ένα ηλικιωμένος άνθρωπος δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας, όπως για παράδειγμα ζάχαρο ή προβλήματα με την καρδιά! Τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό, γενναιόδωρο και πρόθυμο να κάνει ό,τι του ζητήσεις. Μπορεί να μην ήταν ποτέ σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση αλλά πάντα προσφερόταν να δώσει σε όποιον χρειαζόταν κάτι και ιδιαίτερα στους φίλους και την οικογένειά του. Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου και πάντα τον σκέφτομαι με αγάπη και τρυφερότητα.

Άννα Νταντιάνεβα

Το πρόσωπο που περιγράφω είναι η φίλη μου, η κολλητή μου, που την ξέρω σχεδόν δώδεκα χρόνια! Είναι μελαχρινή, ψηλή και λεπτή με μεγάλα και σχιστά μάτια. Η μύτη της είναι γαλλική, ενώ τα χείλη της μεγάλα, σχηματίζουν ένα τεράστιο χαμόγελο. Ήταν και είναι πάντα δίπλα μου κάθε φορά που την χρειάζομαι, όπως κι εγώ. Είναι καλόκαρδη και φιλότιμη και δεν θέλω να την χάσω. Μερικές φορές γίνεται νευρική αλλά δεν μπορώ αυτό να το αλλάξω, γιατί την αγαπώ έτσι ακριβώς όπως είναι.

Γιάννης Μαυράκης

Έχει πράσινα μάτια, κόκκινα μάγουλα, σπυράκια στο πρόσωπο, κόκκινα, μεγάλα χείλη, στρογγυλή μυτούλα και πεταχτά αυτάκια. Τα μαλλιά του είναι κοντά και καστανά και συνήθως τα κάνει «κοκορίκο». Είναι ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Να φανταστείτε ότι από την αρχή της χρονιάς του άρεσαν εννιά κορίτσια! Επίσης είναι αναποφάσιστος. Έχει όμως και τα καλά του! Είναι αστείος και συνέχεια γελάμε. Περνάω πολύ καλά μαζί του και γι αυτό θέλω να είμαστε φίλοι για πάντα. Ποιος είναι αυτός; Ο φίλος μου ο Στράτος!

Χριστίνα Ντεμουρτσίδου

Έχω μια κολλητή φίλη, που τη λένε Τζένη κι έχει πολύ καλό χαρακτήρα. Γνωριζόμαστε ήδη από τη Δευτέρα τάξη του δημοτικού και είμαστε κολλητές από την Τρίτη.  Είναι λίγο κοντή, αδύνατη, με χαριτωμένο βάδισμα και γενικά κομψή. Τα ωραία και λαμπερά μαλλιά της είναι μακριά και καστανά, όπως και τα μάτια της. Έχει ωραία και σαρκώδη χείλη που σχηματίζουν ένα χαριτωμένο κι ωραίο χαμόγελο κι αυτό μ’ αρέσει πολύ. Συναντιόμαστε κάθε μέρα στο σχολείο, με κάνει να γελάω πολύ και γενικά περνάμε υπέροχα τις ώρες που είμαστε μαζί.

Αποστόλης Ξεσφίγγης

Το όνομά του είναι Παντελής. Γνωριζόμαστε από την πρώτη τάξη του δημοτικού αλλά η φιλία μας εδραιώθηκε στην πέμπτη. Το ύψος του είναι κανονικό όπως και το πάχος του. Έχει όρθια κορμοστασιά και το βάδισμά του είναι ανάλαφρο. Τα μαλλιά του είναι σγουρά και συνήθως τα κουρεύει «μπανάνα». Έχει όμορφα, καστανά μάτια κι ένα ιδιαίτερο, πλατύ και φωτεινό χαμόγελο. Τα ρούχα του και γενικά η εμφάνισή του είναι προσεγμένη. Είναι τύπος με χιούμορ, που πάντα προσπαθεί να σε κάνει να γελάσεις και συνήθως το καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο. Έχει καλό χαρακτήρα και στέκεται πάντα κοντά μου, όταν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα. Έχει καλή διάθεση και εκπέμπει μια αύρα θετικής ενέργειας. Είναι ο φίλος που θα έχω πάντα και δεν πρόκειται να εγκαταλείψω ποτέ.

Έφη Ξανθοπούλου

Μια γελαστή κοπέλα γεμίζει την καθημερινότητά μου με ευχάριστες στιγμές από την τετάρτη τάξη του δημοτικού. Έχει μεγάλα, καστανά, σχιστά και λαμπερά μάτια. Ένα πλατύ χαμόγελο με σιδεράκια στολίζει το όμορφο πρόσωπό της. Τα πυκνά της φρύδια, καθώς αγκαλιάζουν τα μάτια της, κρύβονται από την καστανή της φράντζα. Τα μαλλιά της πυκνά, μακριά και ίσια είναι συνήθως κάτω, επειδή δεν της αρέσει η κοτσίδα, αν και νομίζω ότι της πάει. Το ανάστημά της είναι μέτριο και το κορμί της γυμνασμένο από την κολύμβηση. Είναι πάντα καλοντυμένη. Ανάλογα με τη διάθεσή της φοράει τα ρούχα, άρα είναι εύκολο να διακρίνεις πώς νιώθει κάθε φορά. Σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα της αποτελεί η καλή της διάθεση και κάποιες φορές …η ζήλεια της! Φιλόζωη, όπως κι εγώ, έχει ένα κουνέλι, το Στέφανο. Της αρέσουν οι βροχερές μέρες και όπως λέει «μια ζεστή σοκολάτα, μια κουβέρτα και τι άλλο;». Μαζί κάνουμε τα πάντα. Η μια γίνεται συμπλήρωμα της άλλης. Το όνομά της τόσο φωτεινό όσο κι η ίδια: Φωτεινή! 


Καλλιόπη Παπουτσή

Είναι ένα κορίτσι που το γνώρισα στη τετάρτη τάξη του δημοτικού. Έχει ωραίες μπούκλες που είναι κρυμμένες κάτω από τα πανέμορφα ίσια μαλλιά της. Τα μάτια της είναι σχιστά και καστανά και χοροπηδάει, όταν τα πράγματα κυλούν όπως θέλει. Όταν είναι χαρούμενη το δείχνει γιατί είναι συναισθηματικός άνθρωπος και αντίθετα πολύ εύκολα  πληγώνεται και στεναχωριέται, όταν κάτι δεν πάει καλά ή όταν κάτι δεν την ευχαριστεί. Όπως δείχνει, έχει μεγάλη αγάπη για τα ζώα και κυρίως για τα άλογα. Θέλει πάντα να είναι μέσα στην μόδα και γι' αυτό αγοράζει ρούχα και καλλυντικά κάθε μήνα. Μερικές φορές λέει ψέματα ή χρησιμοποιεί επιχειρήματα, για να μην αποκαλυφθεί κάποιο μυστικό της. Περνάμε πολλές ώρες μαζί συζητώντας θέματα που μας αφορούν. Είναι η καλύτερη μου φίλη παρ' όλο που έχει κάποια ελαττώματα, αλλά δεν πειράζει, αφού κανείς δεν είναι τέλειος και η παροιμία λέει «αγάπα τον φίλο σου με τα ελαττώματα του».

 

Παιχνίδια των γονιών μας

Το μαντηλάκι

 Τα παιδιά κάθονταν στο έδαφος σχηματίζοντας έναν κύκλο. Ένα παιδί βρισκόταν έξω από τον κύκλο όρθιο και έλεγε περπατώντας ένα τραγουδάκι, κρατώντας ένα μαντηλάκι. Σε μια τυχαία στιγμή, το παιδί που βρισκόταν εκτός κύκλου, άφηνε το μαντηλάκι σ’ ένα παιδί. Εκείνο το παιδί, μόλις το αντιλαμβανόταν, έπαιρνε το μαντηλάκι κι άρχιζε να κυνηγάει το παιδί που του το άφησε. Αν το έπιανε πριν προλάβει να κάτσει ξανά, καθόταν εκείνο έξω από τον κύκλο, διαφορετικά βρισκόταν εκτός κύκλου το άλλο παιδί.

 Ελένη Μπεκιάρη

Η μικρή Ελένη

Αρκετά κορίτσια σχηματίζουν έναν κύκλο που κοιτάζει προς τα μέσα. Στο κέντρο του κύκλου κάθεται ένα κοριτσάκι που κάνει ότι κλαίει, ενώ τα άλλα κορίτσια γυρίζουν γύρω της και τραγουδούν:

«Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της.

Σήκω επάνω, πλύνε τα μάτια, κοίταξε τον ήλιο κι αποχαιρέτησε».

Το κοριτσάκι τότε που είναι η Ελένη, κάνει πως πλένει τα μάτια της και κοιτάζει προς τον ήλιο. Σηκώνεται ξαφνικά και προσπαθεί να πιάσει ένα από τα άλλα κορίτσια. Το κορίτσι που θα πιάσει γίνεται τώρα η «μικρή Ελένη» και το παιγνίδι συνεχίζεται. Καθένα από τα κορίτσια προσπαθεί να αποφύγει να πιαστεί από τη…μικρή Ελένη! 

Άννα Νταντιάνεβα

Τζαμί

Στο τζαμί είναι ένα παλιό παιχνίδι που παίζεται από δύο ομάδες παιδιών. Αφού τα παιδιά χωριστούν σε δύο ισάριθμες ομάδες κάνουν ένα κύκλο στο έδαφος και στο κέντρο του στήνουν κεραμίδια το ένα πάνω στο άλλο, σαν πύργο. Μετράνε δεκαπέντε βήματα από τον κύκλο και τραβάνε μια γραμμή. Έπειτα κάθε ομάδα προσπαθεί με την μπάλα να ρίξει τον πύργο. Όποια ομάδα ρίξει τον πύργο, προσπαθεί να απομακρυνθεί, ώστε η άλλη ομάδα να μην την πετύχει με την μπάλα. Όποιος χτυπηθεί από την μπάλα βγαίνει από το παιχνίδι. Συγχρόνως η ομάδα των παιδιών που έριξε το τζαμί (τον πύργο), προσπαθεί να το ξανακτίσει, χωρίς όμως να τους χτυπήσει η μπάλα. Όταν το ξαναχτίσουν, φωνάζουν «τζαμί» και κερδίζουν, αν όμως έχουν χτυπηθεί όλοι από την μπάλα και δεν έχουν προλάβει να στήσουν το τζαμί κερδίζει η άλλη ομάδα.

Κατερίνα Οικονόμου

ή

Ένα παλιό παιχνίδι είναι το τζαμί το οποίο παίζεται και στις μέρες μας, αν και πιο σπάνια πια. Στο τζαμί οι παίχτες που θα παίξουν χωρίζονται σε δύο διαφορετικές ομάδες, που η καθεμιά μπορεί να αποτελείται από πάρα πολλά άτομα. Πριν αρχίσει το παιχνίδι οι παίχτες στήνουν τα τουβλάκια στο κέντρο ενός μικρού κύκλου. Ύστερα μετράνε 11 βήματα και τραβάνε μια γραμμή όπου από εκεί ρίχνουν την μπάλα για να πετύχουν τα τουβλάκια. Όποια ομάδα ρίξει τα τουβλάκια τότε η αντίπαλη ομάδα αρχίζει να σκορπίζει τα τουβλάκια μέσα στον κύκλο και αφού τα σκορπίσει αρχίζει και κυνηγάει με την μπάλα για να κάψει τα μέλη της άλλης ομάδας . Στόχος του παιχνιδιού είναι η ομάδα που έριξε τα τουβλάκια να στήσει τα τουβλάκια, χωρίς να τους κάψουν με την μπάλα οι αντίπαλοι, οι οποίοι τους κυνηγούν. Αν το καταφέρουν, φωνάζουν «τζαμί» και τελειώνει ο γύρος. Θα ήθελα πολύ και εγώ να ξανά αρχίσω να παίζω τζαμί γιατί είναι ένα πολύ ευχάριστο παιχνίδι.

Θανάσης Μοσχόπουλος

Κρυφτό

Το κρυφτό είναι ένα παιχνίδι, που παίζεται από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα. Για να μπορέσει να παιχτεί χρειάζεται πολλά άτομα. Αρχικά, με κλήρο επιλέγεται ένα παιδί, το οποίο κλείνει τα μάτια του και «φυλάει», δηλαδή μετράει μέχρι έναν καθορισμένο αριθμό. Στο χρόνο αυτό θα πρέπει  τα υπόλοιπα παιδιά  να κρυφτούν όσο καλύτερα μπορούν. Μόλις αυτό το άτυχο παιδί  τελειώσει το μέτρημα, πρέπει να ανοίξει τα μάτια του και να ψάξει να βρει όλα τα άλλα παιδιά, που έχουν κρυφτεί. Σκοπός των πολλών, είναι  να πάνε στο μέρος  όπου «φυλούσε» αυτό το παιδί και να πουν «φτου  ξελευθερία για μένα». Αν τα καταφέρουν όλοι, τότε ξαναφυλάει το ίδιο παιδί ή επιλέγεται κάποιο άλλο. Εάν όμως το παιδί που «φυλούσε» προλάβει και βρει  κάποιο από τα παιδιά τότε στον επόμενο γύρω «φυλάει» εκείνο.

  Το παιχνίδι αυτό μου αρέσει πολύ, γιατί είναι ευχάριστο και πολύ διασκεδαστικό!!!!!!!!!

Μπαγιαζίδου Σοφία

Παιχνίδια των αρχαίων Ελλήνων

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν παιχνίδια για παιδιά αλλά και για ενήλικες.
Για τα παιδικά παιχνίδια στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν πληροφορίες στο έργο "Ονομαστικόν" του λεξικογράφου Πολυδεύκη(2ος αιώνας Π.Χ.), σε αγγειογραφικές πα-ραστάσεις, καθώς και στους κλασικούς συγγραφείς.
Πολλά παιδικά παιχνίδια είχαν αγωνιστικό χαρακτήρα και άλλα ήταν ατομικά ή ομαδικά. Παιχνίδια για ενήλικες ήταν η πεττέα ή πεσσία(είδος ντάμας), που αναφέρεται από τον Πλάτωνα.
Υπήρχαν αγώνες πετεινών και άλλων πτηνών (κυρίως στην Αθήνα) και ο κότταβος, που ήταν η κατάληξη κάθε συμποσίου. Ο κότταβος ήταν ένα είδος μαντείας που γινόταν με το υπόλοιπο του κρασιού, που το έριχναν σε μια λεκάνη. Σιγά σιγά έχασε τον αρχικό χαρακτήρα του και έγινε ένα είδος αγωνίσματος.
Εκτός από τα παραπάνω παιχνίδια, στην αρχαιότητα ήταν γνωστά και τα ενόργανα παιχνίδια (αθύρματα)., που πραγματοποιούνταν με τη χρήση οργάνων. Τέτοια παιχνίδια χρησιμοποιούνταν από πολύ παλιά στην Άπω Ανατολή, στην Κίνα, στην Ιαπωνία και σε άλλες χώρες.
Οι συγγραφείς της εποχής εκείνης αναφέρουν επίσης τον τροχό ή κρίκο (στεφάνι), τις κόρες (κούκλες), τα κρόταλα ή σείστρες (κουδουνίστρες), τα σφαιρίδια (βόλοι), το στρόβιλο ή βέμβιξ (σβούρα) κ.α.
Αναφέρονται επίσης οι πλαγγόνες ή νευρόσπαστα ή αλλιώς δάγυνα, που κουνούσαν τα χέρια και τα πόδια τους, οι αστράγαλοι(κότσια, βασιλιάδες), η σφαιρομαχία, που στους αρχαίους Έλληνες ήταν παιχνίδι σφαίρισης και ειδικότερα είδος πυγμαχίας, στην οποία οι πυγμάχοι έφεραν σφαίρες με καλύμματα, τα επισφαίρια ή επίσφαιρα. Χρησιμοποιούσαν επίσης για παιχνίδια ομοιώματα ζώων και πτηνών.
Όλα αυτά κατασκευάζονταν από πηλό, μέταλλο, κερί και άλλα υλικά.
Σε αρχαίους τάφους βρέθηκαν διάφορα παιχνίδια από αυτά που συνήθιζαν να θάβουν μαζί με τους νεκρούς.
Τα ομαδικά παιχνίδια κατείχαν στην αρχαία Ελλάδα σημαντική θέση και τα αντιμε¬τώπιζαν ως μέσο ψυχαγωγίας και ξεκούρασης. Τα καλλιέργησαν και ανέπτυσσαν σε μεγάλο βαθμό τις διανοητικές τους ικανότητες.
Πρώτοι οι Έλληνες κατανόησαν την αξία των ομαδικών παιγνιδιών και τα είχαν εντάξει στο πρόγραμμα αγωγής των παιδιών.
Για τα μωρά, παιχνίδι στην αρχαιότητα ήταν η «σείστρα»(μεταλλικές κουδουνίστρες), τα τόπια, στεφάνια, βέργες και σβούρες.
Άλλα παιχνίδια:η «χάλκη μυία»=τυφλόμυγα, η «ακινητίδα»=αγαλματάκια, η «απόρραξης» που παιζόταν από δέρματα ζώων, η «μυίνδα»ή αλλιώς «φυγίνδα»ή «αποδιδρασκίνδα» σημερινός κρυφτός. Άλλο παιχνίδι ήταν η «χυτρίνδα» που ένα παιδί πα-ρίστανε τη χύτρα και ένα άλλο στηρίζοντας το αριστερό του χέρι σ’ αυτόν που παρί-στανε τη χύτρα, γυρνούσε γύρω γύρω ο φύλακας. Νικητής ήταν όποιος άγγιζε τη χύτρα χωρίς να τον χτυπήσει ο φύλακας. Σήμερα το λέμε «γύρω γύρω».Άλλο παιχνίδι ήταν ο «ασκωλιασμός» σημερινό «ασκί», είδος ακροβασίας. Ο «αστραγαλισμός»ήταν παιχνίδι με ζάρια, πεσσούς, κύβους ή «κόττα=κότσια=αστράγαλοι μικρών μηρυκα-στικών . Τα «μονά ζυγά» παιζόταν με ξηρούς καρπούς, ενώ τα «πεντόλιθα»ήταν πολύ αγαπητό στα κορίτσια και παιζόταν με κότσια ή πετραδάκια μέσα στο σπίτι. Η «αντισφαίριση» σήμερα κατάγεται από το αρχαίο ελληνικό παιχνίδι «σφαιριστική», που παιζόταν με μια μεγάλη ελαφριά μπάλα και αποτελούσε παιχνίδι αναψυχής μεταξύ συγγενών.

Η Ιστορία του μπάσκετ

Ήταν ένα κρύο και βροχερό χειμωνιάτικο απόγευμα του 1891 όταν ο Καναδός Τζιμ Νέισμιθ, ο νεαρός γυμναστής του Κολεγίου Σπρίνκγφιλντ της Μασαχουσέτης, καθόταν προβληματισμένος στο γραφείο του. Σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι για να παίζουν οι μαθητές του σε κλειστό χώρο και ταυτόχρονα να είναι ενδιαφέρον και θεαματικό. Η ώρα περνούσε κι άρχισε ν' απογοητεύεται. "Άδικα πονοκεφαλιάζω", είπε και εκνευρισμένος πέταξε στο καλάθι των σκουπιδιών ένα τσαλακωμένο χαρτί, που όση ώρα σκεφτόταν, το ταλαιπωρούσε στα χέρια του.
Το χάρτινο μπαλάκι μπήκε στο καλάθι και τότε ο Νέισμιθ, σαν να χτυπήθηκε από ηλεκτρικό ρεύμα. Πετάχτηκε όρθιος. Χτύπησε τα χέρια του και φώναξε σαν νέος Αρχιμήδης: "Εύρηκα". Η ενστικτώδης κίνηση που έκανε, του έδωσε την ιδέα πάνω στην οποία θα στήριζε το παιχνίδι.
Ο Νέισμιθ είχε σπουδάσει θρησκευτικά, αλλά τον κέρδισε ο αθλητισμός γιατί, όπως έλεγε κι ο ίδιος, "πιο εύκολα μπορώ να επηρεάσω τους νεαρούς να γίνουν Χριστιανοί μέσω του αθλητισμού, παρά με το κήρυγμα".

Ο επικεφαλής του αθλητικού τμήματος στο Σπρίνγκφιλντ είχε προετοιμάσει τον Νέισμιθ. Του επίστησε την προσοχή ότι οι μαθητές του ήταν "επαναστάτες", ότι οι παλιές ασκήσεις γυμναστικής τους άφηναν παντελώς αδιάφορους κι ότι έπρεπε να βρεθεί ένα νέο παιχνίδι που να τους αποσπάσει το ενδιαφέρον.
Ο οραματιστής Νέισμιθ σκεφτόταν: "θα είναι παιχνίδι με μπάλα, αλλά όχι ποδόσφαιρο που είναι επικίνδυνο. Οι παίκτες δεν θα μπορούν να τρέχουν με την μπάλα, άρα δεν θα γίνονται τάκλιν, άρα δεν θα υπάρχουν τραυματισμοί".
Το επόμενο πρόβλημα ήταν και το πιο βασικό. Πώς το παιχνίδι θα γινόταν ανταγωνιστικό.
Δηλαδή πώς θα σκόραραν οι παίκτες. Σκέφτηκε να βάλει ένα κουτί στο πάτωμα και να έριχναν εκεί οι παίκτες την μπάλα, αλλά αυτό ήταν ανέφικτο, καθώς οι αμυντικοί θα στέκονταν μπροστά και το παιχνίδι θα γινόταν τραχύ.
Έτσι αποφάσισε να βάλει τα κουτιά να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των παικτών.
Το επόμενο μέλημα του ήταν να βρει την κατάλληλη μπάλα. Αυτή του αμερικανικού ποδοσφαίρου ήταν εύκολο να κουβαληθεί από τους παίκτες και έτσι αποφάσισε ότι η μπάλα του ποδοσφαίρου ήταν η πιο κατάλληλη.
Το πρωί ο Νέισμιθ βρήκε τον κ. Στέμπινς, επιστάτη του κολεγίου και του ζήτησε δύο κουτιά.
Ο επιστάτης απάντησε αρνητικά, αλλά είπε στον Νέισμιθ ότι έχει δύο καλάθια από ροδάκινα να του δώσει.
Ο Νέισμιθ πήρε τα καλάθια και τα κρέμασε στο μπαλκόνι του γυμναστηρίου, είχε ύφος 3 μέτρα και 5 εκατοστά. Αυτό το ύψος έχουν μέχρι και σήμερα τα καλάθια του μπάσκετ.
Στις 11.30 ο Νέισμιθ περίμενε τους μαθητές του να τους παρουσιάσει το νέο παιχνίδι. Νωρίτερα τους είχε δείξει κι άλλα παιχνίδια, αλλά οι μαθητές του τα απέρριψαν, γελώντας ειρωνικά.
Η αγωνία του νεαρού καθηγητή ήταν μεγάλη. "Ει, άλλο ένα νέο παιχνίδι" φώναξε ένας μαθητής, μόλις μπήκε στο γυμναστήριο.
"Δοκιμάστε κι αυτό και αν δεν σας αρέσει, δεν θα σας παρουσιάσω ποτέ κανένα άλλο" είπε ο Τζιμ.
Στη συνέχεια χώρισε τους 18 μαθητές του σε δύο ομάδες των 9 ατόμων και έβαλε τους δύο αρχηγούς να σταθούν στη μέση του γηπέδου. Πέταξε την μπάλα ψηλά ανάμεσα τους. Ήταν το πρώτο τζάμπολ.
Οι δύο νέοι πήδηξαν να διεκδικήσουν την μπάλα και ... ήταν γεγονός: το πρώτο παιχνίδι μπάσκετ είχε αρχίσει. Οι παίκτες, αφού δεν μπορούσαν να τρέχουν κρατώντας την μπάλα στα χέρια, άρχισαν να αλλάζουν πάσες και να προσπαθούν να τη βάλουν στο καλάθι.
Έκαναν αυτό που κάνουν σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σ' ολόκληρη τη γη. Έπαιζαν το πιο συναρπαστικό από όλα τα σπορ, αυτό που μαγνητίζει στις μέρες μας όλο τον κόσμο.
Τα γέλια και οι φωνές των μαθητών του Νέισμιθ αντηχούσαν στο παλιό γυμναστήριο. Οι παίκτες, φορώντας μακρύ παντελόνι και μπλούζα, απολάμβαναν το νέο παιχνίδι και ο Νέισμιθ τους κοιτούσε γεμάτος περηφάνια.
Μετά από μισή ώρα παιχνιδιού κι ενώ είχε μπει ένα μόνο καλάθι, οι μαθητές ήταν εξουθενωμένοι, αλλά ευτυχισμένοι. Το "μικρόβιο" του μπάσκετ τους είχε κατακτήσει για τα καλό.

Ρώτησαν το γυμναστή τους πότε θα μπορούσαν να ξαναπαίξουν αυτό το υπέροχο παιχνίδι. Έπαιζαν συχνά στη συνέχεια.
Τον Ιανουάριο του 1892, όταν οι μαθητές γύρισαν από τις διακοπές των Χριστουγέννων, άρχισαν να δίνουν αγώνες με τα γειτονικά σχολεία που κι αυτά είχαν αρχίσει να παίζουν το νέο παιχνίδι.
Τα πρώτα ματς της εποχής έληγαν συνήθως με 3-2 ή με 2-1. Το κάθε καλάθι μετρούσε ένα πόντο.
Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, διοργανώθηκε στο Σπρίνγκφιλντ το πρώτο τουρνουά μπάσκετ. μεταξύ των μαθητών του κολεγίου. Διάφορες γυναίκες που παρακολουθούσαν τους αγώνες από το μπαλκόνι πρότειναν να παίξουν κι αυτές. Μόλις τελείωσαν οι αγώνες των αντρών, οι γυναίκες μπήκαν στο γήπεδο και έπαιξαν. Ήταν ένα πρωτόγνωρο θέαμα, καθώς φορώντας μακριά φουστάνια προσπαθούσαν να τρέξουν και να βάλουν την μπάλα στο καλάθι. Δεν το κατάφεραν, αλλά μην ξεχνάμε ότι αυτό που μετράει στον αθλητισμό είναι η προσπάθεια.
Την άνοιξη, το παιχνίδι μεταφέρθηκε έξω. Εκεί έστησαν δύο σιδερένιους πασσάλους και κρέμασαν σ' αυτούς τα καλάθια. Το μπάσκετ είχε ανοίξει τις πόρτες του και είχε ξεκινήσει για να κατακτήσει τον κόσμο.

Μια μέρα ένας φοιτητής, ονόματι Φρανκ Μάχαν, επισκέφτηκε τον Νέισμιθ στο γραφείο του. 
-"Δρ. Νέισμιθ, πώς σκοπεύετε να ονομάσετε το νέο παιχνίδι;", τον ρώτησε. 
Ο Νέισμιθ απάντησε ότι δεν είχε αποφασίσει ακόμη για το όνομα του παιχνιδιού.
-"Να το πούμε Νέισμιθ - μπολ", πρότεινε ο Μάχαν. 
-"Αυτό το όνομα θα σκότωνε κάθε παιχνίδι", απάντησε γελώντας ο καθηγητής.
-"Τότε γιατί να μην το πούμε μπάσκετ - μπολ; Εξάλλου παίζεται με δυο καλάθια και μια μπάλα", αντιπρότεινε ο νεαρός. 
Ο Νέισμιθ πετάχτηκε επάνω, έδωσε το χέρι του στον μαθητή του και του είπε:
-"Μπράβο, αυτά είναι το όνομα που του αξίζει". 
Το ωραιότερο παιχνίδι του κόσμου είχε βρει το όνομα του. Ο Τζιμ Νέισμιθ ήταν ο πατέρας του και ο Φρανκ Μάχαν ο νονός του.

* το κέιμενο είναι από το βιβλίο "Ενας αιώνας Μπάσκετ" του Τάκη Ευσταθίου

 www.basket.gr/eok/history/basket.asp

Θέατρο και κινηματογράφος

Τόσο ο κινηματογράφος όσο και το θέατρο μας προσφέρουν απόλαυση και ψυχαγωγία, το καθένα με διαφορετικό τρόπο.

Στο θέατρο γοητευόμαστε από το θεατρικό λόγο, μαγευόμαστε από το θέαμα και την μουσική. Υπάρχει σχέση ανάμεσα στους ηθοποιούς και το κοινό, πολλές φορές έρχονται σε άμεση επαφή, δηλαδή συζητούν μεταξύ τους. Στο κινηματογράφο βέβαια, αυτό δεν γίνεται.

Στο θέατρο υπάρχουν ορισμένα σκηνικά για κάθε παράσταση ενώ στον κινηματογράφο απεριόριστες τεχνολογικές δυνατότητες που αξιοποιούνται για να γίνει το θέαμα πιο μαγευτικό.

Ακόμη στο θέατρο επικεντρώνεται κανείς περισσότερο στους ηθοποιούς και στον τρόπο που εκφράζονται, ενώ στον κινηματογράφο εντυπωσιάζεται από τα εφέ, από την περιπέτεια και από την δράση της ταινίας.

Οικονόμου Κατερίνα

Μα γιατί Αρχαία Ελληνικά;

FAST FOOD: Ο εχθρός της υγείας μας!

Δυστυχώς στις μέρες μας τα fast food τα οποία διατίθενται στα ταχυφαγεία είναι η εύκολη, η γρήγορη και η φθηνή λύση στην οποία καταφεύγει ο περισσότερος κόσμος. Τι κρύβεται όμως πίσω από τα ελκυστικά αυτά τρόφιμα για μικρούς και μεγάλους;
Πρώτον, τα τρόφιμα όπως οι πατάτες και τα ψωμάκια, τα οποία χρησιμοποιούνται στα ταχυφαγεία είναι κατεψυγμένα και χαμηλής ποιότητας. Δεύτερον, τα λαχανικά δεν πλένονται καλά με αποτέλεσμα να μένουν πάνω τους τα χημικά και οι επικίνδυνες ουσίες από το ράντισμα και εμείς με τη σειρά μας να τις καταναλώνουμε. Τρίτον, τα γεύματα τηγανίζονται σε λάδι χαμηλής ποιότητας, το οποίο έχει ξαναχρησιμοποιηθεί πολλές φορές και σε σκεύη που έχουν φθαρεί από το χρόνο και από τη χρήση. Τέταρτον, το εμφιαλωμένο νερό που πωλείται σε πλαστικά μπουκάλια ζεσταίνεται στα φορτηγά κατά τη μεταφορά του με αποτέλεσμα το πλαστικό ( επομένως και το νερό μέσα σε αυτό ), να γίνεται επικίνδυνο. Ακόμη, περιέχει καρκινογόνα συντηρητικά, που είναι ανθυγιεινά. Τέλος, το κρέας είναι χαμηλής ποιότητας και περιέχει πρόσθετες ουσίες γεύσης που χρησιμοποιούνται προκειμένου να το διατηρήσουν αρκετές μέρες αναλλοίωτο.
Καλό είναι να υιοθετήσουμε όλοι την μεσογειακή διατροφή και να γυρίσουμε την πλάτη στα fast food γιατί η υγεία είναι το πιο πολύτιμο αγαθό στη ζωή μας.

Μαρίνα Ξουλίδου

Κινηματογράφος ή θέατρο;

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τη ζωή όλων των ανθρώπων καθώς και τη διασκέδασή τους. Ελάχιστοι είναι αυτοί που προτιμούν να βγουν, λόγω κακής ψυχολογίας ή από έλλειψη χρημάτων.
Με τον κινηματογράφο και το θέατρο διασκεδάζομε, επικοινωνούμε, αποκτούμε γνώσεις. Έτσι την διασκέδαση δεν πρέπει να τη στερούμαστε διότι είναι ένας τρόπος εξόδου από τα καθημερινά προβλήματα και το στρες. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν τον κινηματογράφο, γιατί η διασκέδαση είναι οικονομικότερη σε σχέση με το θέατρο, που αποτελεί επίσης έναν άλλο τρόπο ψυχαγωγίας. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η βόλτα μετά τη ταινία ή τη θεατρική παράσταση. Για παράδειγμα θα προτιμήσουμε να καταφύγουμε σε ένα εμπορικό κέντρο μετά τη ταινία ή την παράσταση, για να κάνουμε βόλτα στα καταστήματα και να μαγευτούμε από τις βιτρίνες ή θα σχολιάσουμε την ταινία ή το θεατρικό δρώμενο σε κάποιο καφέ της πόλης .
Η παρακολούθηση της ταινίας με τρισδιάστατα γυαλιά κάνει την ταινία βέβαια, πιο ζωντανή, αισθανόμαστε πως βρισκόμαστε κι εμείς μέσα και ότι όλα είναι αληθινά.
Οι προβολές των ταινιών είναι ένα άλλο πλεονέκτημα για το οποίο προτιμούν οι άνθρωποι τον κινηματογράφο, καθώς είναι πολλές και μας δίνεται η ευκαιρία να επιλέξουμε την κατάλληλη ώρα. Τέλος ο κινηματογράφος είναι μια βιομηχανία παραγωγής ταινιών. Οι ταινίες κάθε χρόνο είναι επίκαιρες ,περιέχουν μελλοντικά στοιχεία, επιστημονικές ανακαλύψεις και είναι χρήσιμα για μας.

Καλλιόπη Παπουτσή

Κινηματογράφος και Θέατρο

Αρκετές διαφορές αλλά και ομοιότητες διακρίνονται ανάμεσα στο υπερθέαμα που σου χαρίζει ο κινηματογράφος και την παραστατικότητα του θεάτρου. Οι διαφορές μπορεί να είναι άλλοτε φανερές άλλοτε όχι.
Το θέαμα στο θέατρο διαφέρει από αυτό του κινηματογράφου, καθώς στο θέατρο τα δρώμενα διαδραματίζονται εκείνη τη στιγμή ενώ στο κινηματογράφο έχουν γυριστεί μέρες ή και μήνες πριν την προβολή. Επίσης, στο θέατρο τα σκηνικά είναι χειροποίητα ή κατασκευασμένα ειδικά για την ταινία, ενώ στον κινηματογράφο οι ηθοποιοί μπορεί να ταξιδεύουν από τόπο σε τόπο για κάθε σκηνή. Η σημαντικότερη όμως διαφορά είναι ότι στο θέατρο, οι σκηνές και η μουσική δεν είναι μονταρισμένες αλλά ζωντανές και το δύσκολο σημείο είναι ότι οι ηθοποιοί, αν κάνουν ένα λάθος ή δεν κάνουν κάτι σωστά, δεν μπορεί να διορθωθεί. Οι ταινίες που παίζονται στον κινηματογράφο διατίθενται κάποιες φορές δωρεάν στο διαδίκτυο ή μπορούμε να τις αγοράσουμε αλλά και να τις νοικιάσουμε, ώστε να τις δούμε πολλές φορές, ενώ στο θέατρο οι παραστάσεις είναι μοναδικές.
Παρά τις διαφορές οι ομοιότητες είναι ότι και στα δύο υπάρχει χρέωση για την είσοδο του καθενός στο χώρο. Υπάρχει επίσης και πληθώρα ταινιών ή παραστάσεων, μόνο που στο θέατρο μια καλή παράσταση, με πωλήσεις, μπορεί να παιχτεί και συνεχόμενες χρονιές.
Παρ' όλ' αυτά, νομίζω πως οι ενήλικες προτιμούν το θέατρο από το σινεμά, γιατί τους προσφέρει την αίσθηση της πραγματικότητας και της ζωντάνιας στις σκηνές που παρακολουθούν.

Φωτεινή Μούτσιου-Τουλούμη

Θέατρο και κινηματογράφος

Ο κινηματογράφος και το θέατρο παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων εδώ και αρκετά χρόνια. Ειδικά το θέατρο έχει τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων.
Στις μέρες μας και τα δυο είναι τρόποι διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Και στις δύο περιπτώσεις παρακολουθούμε έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν ηθοποιοί, ενώ κυρίαρχος είναι και ο σκηνοθέτης. Υπάρχουν όμως πολλοί συντελεστές όπως σεναριογράφος, ηχολήπτες, μακιγιέρ και άλλοι επαγγελματίες, που έχουν συνεργαστεί για να παράγουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το έργο παίζεται σε ειδική αίθουσα στην οποία μπαίνουμε, αφού προηγουμένως πληρώσουμε το απαραίτητο εισιτήριο.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες διαφορές οι οποίες καθιστούν τον κινηματογράφο και το θέατρο δύο διαφορετικές μορφές τέχνης και ψυχαγωγίας. Στο θέατρο το εισιτήριο είναι πιο ακριβό και η ειδική αίθουσα στην οποία θα παιχτεί το έργο αποτελείται από θέσεις και μια σκηνή, πίσω από την οποία βρίσκονται τα παρασκήνια. Αντίθετα, στον κινηματογράφο το εισιτήριο είναι σχετικά φθηνό και η ειδική αίθουσα περιλαμβάνει θέσεις και μια μεγάλη οθόνη στην οποία προβάλλεται το έργο. Ακόμη, στον κινηματογράφο υπάρχει δυνατότητα διαφόρων οπτικών και ακουστικών εφέ, τα οποία περιλαμβάνουν και την προβολή 3D, ενώ στο θέατρο παρόμοιες δυνατότητες είναι περιορισμένες και πολλές φορές είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Επιπλέον, μια θεατρική παράσταση την βλέπεις μια μόνο φορά, ενώ μια κινηματογραφική ταινία προβάλλεται αρκετές φορές και υπάρχει η δυνατότητα αγοράς του αντίστοιχου DVD. Επιπρόσθετα, στο θέατρο οι ηθοποιοί πρέπει να δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα μέσα σε συγκεκριμένες σκηνές και σε περιορισμένο χρόνο, ενώ στον κινηματογράφο υπάρχει η δυνατότητα λήψης πολλών σκηνών και πολλές φορές, ώσπου το αποτέλεσμα να είναι ικανοποιητικό. Τέλος, στο θέατρο η παράσταση είναι ζωντανή και σε περίπτωση λάθους ενός ηθοποιού, θα πρέπει ο ίδιος να το καλύψει, ώστε να μην υπάρξει διακοπή και να μην γίνει το λάθος αντιληπτό από τους θεατές. Αντίθετα, στον κινηματογράφο οι σκηνές μπορούν να δεχτούν μεγάλη επεξεργασία με τη βοήθεια του μοντάζ και άλλων τεχνολογικών εφαρμογών.
Σήμερα οι άνθρωποι προτιμούν τον κινηματογράφο περισσότερο και έχουν παραμερίσει κατά κάποιον τρόπο το θέατρο από τη ζωή τους. Σε αυτό τους οδηγεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ο οποίος έχει επιφέρει αλλαγή των προτύπων, των αξιών και της κουλτούρας. Στην συγκεκριμένη προτίμηση, συντελούν ακόμη ο οικονομικός παράγοντας και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας.

Μαρίνα Ξουλίδου

Ιλιάδα και Οδύσσεια

users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/omhros/index.htm

Μπορείτε να διαβάσετε όλη την Ιλιάδα και την Οδύσσεια στην παραπάνω ηλεκτρονική διεύθυνση!

Διατροφή και χαμηλό εισόδημα

Ποια επίδραση έχει η φτώχεια στη διατροφή μας και πώς επηρεάζει το χαμηλό εισόδημα τις διατροφικές μας επιλογές; Όπως βλέπουμε οι περισσότερες πληθυσμιακές ομάδες με χαμηλό εισόδημα «οδηγούνται» σε μια μη ισορροπημένη διατροφή. Οι οικογένειες που δεν έχουν πολλά χρήματα αδυνατούν να αγοράσουν προϊόντα υψηλής ποιότητας διότι είναι πολύ ακριβά και έτσι καταφεύγουν σε προϊόντα πιο χαμηλής ποιότητας, που είναι συχνά ανθυγιεινά και παχυντικά. Αυτό με τη σειρά του συμβάλλει στη δημιουργία αρκετών ασθενειών, όπως καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες, παχυσαρκία, διαβήτης και υπέρταση. Επίσης η φτώχεια αλλάζει και τις διατροφικές μας επιλογές. Αν για παράδειγμα τρώγαμε στο σπίτι ή σε κάποιο εστιατόριο, τώρα προτιμάμε να τρώμε στα ταχυφαγεία που προσφέρουν πιο φτηνό , νόστιμο αλλά πιο ανθυγιεινό φαγητό. Όλοι οι άνθρωποι όμως πρέπει να τρέφονται σύμφωνα με την μεσογειακή διατροφή που προσφέρει όλα τα θρεπτικά συστατικά, χωρίς να κοστίζει πολύ ακριβά !!!

Στέλιος Πέγιος

Διατροφή!

Η διατροφή του ανθρώπου είναι σημαντική για την υγεία και την ανάπτυξή του, γι' αυτό στο πέρασμα του χρόνου έχει δημιουργήσει και την μαγειρική τέχνη. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να τρέφεται με κρέας, που προσφέρει πρωτεΐνες αλλά και σαλάτες, φρούτα, όσπρια, ψάρια, ξηρούς καρπούς κ.α. Πολλές φορές βέβαια λόγω οικονομικών δυσκολιών αλλάζει διατροφικές συνήθειες., Επίσης και εξαιτίας των γρήγορων ρυθμών που του επιβάλλει η δουλειά του τρέφεται συχνά με πρόχειρα και έτοιμα γεύματα, τα οποία δεν προσφέρουν την ενέργεια που απαιτεί ο οργανισμός του. Παρατηρούμε λοιπόν σήμερα ότι αντιμετωπίζουμε προβλήματα παχυσαρκίας και κακής υγείας λόγω διατροφής. Οι οικονομικές δυσκολίες οδηγούν πολλούς ανθρώπους να τρέφονται με μεγάλες ποσότητες ζυμαρικών, λιπαρών κρεάτων και ψωμιού, με αποτέλεσμα η υγεία τους να βρίσκεται σε κακή κατάσταση λόγω της ανθυγιεινής διατροφής. Η άποψη μου είναι ότι σήμερα ο άνθρωπος πρέπει να κάνει τους κατάλληλους συνδυασμούς τροφών για να παίρνει ο οργανισμός του τις κατάλληλες (σωστές)θρεπτικές ουσίες. Δεν πρέπει να υπερβάλει στις ποσότητες τροφής που τρώει, πρέπει να τρέφεται με μεγάλη ποικιλία τροφών, ώστε στον οργανισμό του να μη λείπει καμία σημαντική θρεπτική ουσία.

Φωτεινή Μούτσιου Τουλούμη

Κινηματογράφος =επικοινωνία

Οι άνθρωποι παρακολουθώντας τηλεόραση και μέσα στο στενό περιβάλλον του σπιτιού τους απομονώνονται και κλείνονται στον εαυτό τους, καθώς δεν έχουν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν με περισσότερους ανθρώπους. Το κινηματογραφικό έργο, από την άλλη πλευρά, επειδή το βλέπουμε μόνο του και όχι όπως στη τηλεόραση, που βλέπουμε πολλές φορές τη μια ταινία πίσω από την άλλη, εντυπώνεται καλύτερα στο μυαλό μας. Με την τηλεόραση δεν συμβαίνει το ίδιο, αφού εκεί τα επεισόδια διαδέχονται γρήγορα το ένα το άλλο. Επίσης ανάμεσα στο πλήθος το αίσθημα μοιράζεται κι αυτό αποτελεί μια μορφή επικοινωνίας. Μια ταινία στον κινηματογράφο θα την σχολιάσουμε, θα την συζητήσουμε και θα μας μείνει για καιρό στο υποσυνείδητο.

Μαρίνα Νταλάκου

Κινηματογράφος=μαγεία

Ο κινηματογράφος είναι μια μεγάλη οθόνη που εξελίχθηκε με ραγδαίο ρυθμό. Ο κινηματογράφος κάνει την ταινία πιο ζωντανή, κερδίζει τον θεατή και επίσης προβάλλει την ταινία με τέτοιο τρόπο με τον οποίο δεν θέλεις να τελειώσει. Παρέες, ζευγάρια, οικογένειες καταφεύγουν στις κινηματογραφικές αίθουσες με σκοπό να ψυχαγωγηθούν, να ανακαλύψουν κόσμους μαγικούς με πολλή φαντασία
και αγάπη. Τέλος από ορισμένες ταινίες και από τον κινηματογράφο μαθαίνουμε νέα πράγματα, νέους τρόπους διασκέδασης, μπορούμε να κρίνουμε σωστά τον κόσμο γύρω μας, να καταλάβουμε την αξία των αγαθών που υπάρχουν στο κοινωνικό μας περιβάλλον. Έτσι δεν σπαταλάμε τον χρόνο μας παρακολουθώντας ασήμαντες σειρές ή ασήμαντα προγράμματα στην τηλεόραση.

Καλλιόπη Παπουτσή

Κινηματογράφος=διασκέδαση

Ο κινηματογράφος είναι ένα είδος διασκέδασης για πολλούς ανθρώπους. Η αίσθηση της μεγάλης οθόνης και της σκοτεινής αίθουσας σου προσφέρει μια μαγεία. Αντίθετα από τον κινηματογράφο η τηλεόραση αποτελεί ένα μέσο προσβάσιμο σε όλους τους ανθρώπους. Εκεί κάθε εταιρεία προσπαθεί να διαφημίσει και να πουλήσει τα προϊόντα της. Συχνά οι παραγωγές από τις ταινίες είναι φθηνές, γι' αυτό το θέαμα που μας προσφέρεται συχνά δεν είναι και τόσο ποιοτικό. Η απεριόριστη χρήση της τηλεόρασης προκαλεί επίσης και σοβαρά προβλήματα για την υγεία μας. Από την άλλη μεριά ο κινηματογράφος είναι μια αφορμή για να ξεφύγουμε από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και να χαλαρώσουμε. Αν και θα έπρεπε το κόστος της εισόδου σ' αυτόν να είναι χαμηλότερο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αντίθετα αν μπεις στην διαδικασία να βγεις βόλτα και να πας στο σινεμά, αναγκαστικά θα ξοδέψεις αρκετά χρήματα. Παρ' όλ' αυτά ο κινηματογράφος αποτελεί ένα τρόπο διασκέδασης που συνεχίζεται από παλιά μέχρι σήμερα χωρίς οι άνθρωποι να χάνουν το ενδιαφέρον τους γι' αυτόν.
Φωτεινή Μούτσιου Τουλούμη

Κινηματογράφος =έξοδος

Οι άνθρωποι θεωρούν τον κινηματογράφο μια αφορμή για έξοδο από το σπίτι.
Προτιμάμε τον κινηματογράφο παρά την τηλεόραση, διότι στον κινηματογράφο μας μαγεύει η μεγάλη οθόνη, ο στερεοφωνικός ήχος και ότι μας ταξιδεύει στο μαγικό κόσμο της ταινίας η σκοτεινή ατμόσφαιρα που επικρατεί. Στην τηλεόραση από την άλλη, όταν βλέπουμε μια ταινία, μας ενοχλούν οι διακοπές για διαφημίσεις και οι ενοχλητικοί θόρυβοι του σπιτιού. Οπότε όταν θέλουμε να δούμε μια ταινία και να την απολαύσουμε προτιμάμε να πάμε στον κινηματογράφο.

Στέλιος Πέγιος

Κινηματογράφος =ψυχαγωγία

Στις μέρες μας οι άνθρωποι συνηθίζουν να βλέπουν ταινίες στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Και οι δυο τρόποι μπορούν να προσφέρουν ψυχαγωγία, όμως ο κινηματογράφος θεωρείται ένας πιο επίσημος και διασκεδαστικός τρόπος για να παρακολουθήσεις μια ταινία. Στον κινηματογράφο μπορείς να δεις την ταινία στην μεγάλη οθόνη, με πολύ καλή ανάλυση και κάποιες φορές με δυνατότητα 3D, κάτι που είναι αδύνατο να κάνεις στο σπίτι. Επίσης μια βόλτα στον κινηματογράφο είναι μια έξοδος με φίλους, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια μεγάλη περίσταση ή εμπειρία. Αντίθετα η παρακολούθηση ταινίας στο σπίτι είναι μια μονότονη διαδικασία, καθώς δεκάδες ταινίες προβάλλονται καθημερινά στην τηλεόραση. Ωστόσο η ταινία στο σπίτι σε κάνει να νιώθεις πιο ζεστά και οικεία κατά την διάρκεια της προβολής. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το οικονομικό εισόδημα του καθενός, καθώς το σινεμά έχει εισιτήριο, ενώ η ταινία στο σπίτι είναι δωρεαν. Ως αποτέλεσμα οι οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις προτιμούν να δουν μια ταινία στο σπίτι παρά στο σινεμά.
Αποστόλης Ξεσφίγγης

Συζυγίες, φωνές και διαθέσεις

Συζυγία και φωνή ❏ Το ρήμα αποτελείται από το θέμα και την κατάληξη (π.χ. γράφ-ω).
Με βάση τις καταλήξεις τα ρήματα χωρίζονται σε δύο συζυγίες:
• στην α΄ συζυγία ανήκουν τα ρήματα που έχουν κατάληξη -ω, π.χ. δέν-ω
• στη β΄ συζυγία ανήκουν τα ρήματα που έχουν κατάληξη -ώ, π.χ. γελ-ώ
Τα ρήματα α΄συζυγίας στο α΄πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα ενεργητικής φωνής τονίζονται στην παραλήγουσα (π.χ. λύνω) και στο ίδιο πρόσωπο της παθητικής φωνής τονίζονται στην προπαραλήγουσα (π.χ. λύνομαι). Τα ρήματα β΄συζυγίας στο α΄πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα ενεργητικής φωνής τονίζονται στη λήγουσα (π.χ. αγαπώ) και στο ίδιο πρόσωπο της παθητικής φωνής τονίζονται στην παραλήγουσα (π.χ. αγαπιέμαι).
❏ Με βάση τις καταλήξεις τα ρήματα χωρίζονται επίσης σε δύο φωνές:
• στην ενεργητική φωνή ανήκουν τα ρήματα που έχουν κατάληξη -ω ή -ώ, π.χ. βλέπ-ω μιλ-ώ
• στην παθητική φωνή ανήκουν τα ρήματα που έχουν κατάληξη -μαι, π.χ. κρύβο-μαι
Πολλά ρήματα σχηματίζουν και τις δύο φωνές (π.χ. ανοίγω-ανοίγομαι, γράφω-γράφομαι, θεραπεύω-θεραπεύομαι), ενώ άλλα μόνο μία από τις δύο (π.χ. αμφιβάλλω, αναπνέω, διστάζω, παθαίνω, σκοντάφτω – αγωνίζομαι, αστειεύομαι, κοιμάμαι, σκέφτομαι, υποψιάζομαι, φοβάμαι, χρειάζομαι).
✔ Κάθε φωνή έχει δύο συζυγίες (π.χ. η ενεργητική φωνή περιλαμβάνει ρήματα σε -ω και -ώ). Η δεύτερη συζυγία κάθε φωνής χωρίζεται σε δύο τάξεις ανάλογα με τις καταλήξεις που παίρνουν στον ενικό του ενεστώτα της οριστικής, όπως φαίνεται στον πίνακα που ακολουθεί στην επόμενη σελίδα.

ΦΩΝΗ Ενεργητική Παθητική
-ω -μαι
ΣΥΖΥΓΙΑ α΄ β΄ α΄ β΄

ΤΑΞΗ α΄ β΄ α΄ β΄


ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ -ω -άω,-ώ -ώ -ομαι -ιέμαι –ούμαι


γράφω αγαπάω,ώ αργώ τρέφομαι αγαπιέμαι στερούμαι
γράφεις αγαπάς αργείς τρέφεσαι αγαπιέσαι στερείσαι
γράφει αγαπάει αργεί τρέφεται αγαπιέται στερείται
γράφουμε (αγαπά) αργούμε τρεφόμαστε αγαπιόμαστε στερούμαστε
γράφετε αγαπούμε αργείτε τρέφεστε αγαπιέστε στερήστε
γράφουν (αγαπάμε) αργούν τρέφονται αγαπιούνται στερούνται
αγαπάτε
αγαπούν
αγαπάν(ε)

 Διάθεση
❏ Διάθεση είναι ο τρόπος με τον οποίο το ρήμα «διατίθεται» σε σχέση με το υποκείμενό του, δηλαδή φανερώνει αν το υποκείμενο ενεργεί ή παθαίνει κάτι ή αν βρίσκεται σε κάποια κατάσταση.
✔ Οι διαθέσεις του ρήματος είναι τέσσερις: ενεργητική, παθητική, μέση και ουδέτερη:
• Ενεργητική διάθεση έχουν τα ρήματα που φανερώνουν ότι το υποκείμενο κάνει κάτι, ενεργεί, π.χ. τρέχω, γράφω
Τα ρήματα ενεργητικής διάθεσης συνήθως βρίσκονται στην ενεργητική φωνή.
• Παθητική διάθεση έχουν τα ρήματα που φανερώνουν ότι το υποκείμενο παθαίνει κάτι, δέχεται δηλαδή το αποτέλεσμα μιας ενέργειας,
π.χ. φωτίζομαι (από τον ήλιο), λιώνω (από τη ζέστη)
Τα ρήματα παθητικής διάθεσης συνήθως βρίσκονται στην παθητική φωνή.
• Μέση διάθεση έχουν τα ρήματα που φανερώνουν ότι το υποκείμενο είναι ο δράστης και ο αποδέκτης μιας ενέργειας, δηλαδή κάνει κάτι και ταυτόχρονα δέχεται το αποτέλεσμα της ενέργειας αυτής,
π.χ. λούζομαι (λούζω τον εαυτό μου), ντύνομαι (ντύνω τον εαυτό μου)

Τα ρήματα μέσης διάθεσης συνήθως βρίσκονται στην παθητική φωνή.
• Ουδέτερη διάθεση έχουν τα ρήματα που φανερώνουν ότι το υποκείμενο βρίσκεται απλώς σε μια κατάσταση, ούτε ενεργεί ούτε παθαίνει κάτι, π.χ. κοιμάμαι, πεινάω.